Ne varrezat e Sanremos ne Itali ndodhen dy varre,krah per krah, si nje varr i vetem, sikur te jene pjestare te njejtes familje,jane varret e nje Shqiptari nga Suli dhe nje Anglezi nga Londra. Paksa e çuditeshme kjo,ndoshta dhe unikale.Behet fjale per miqesine, kete sentiment te forte dhe te thelle qe mund te lidhe dy njerez te panjohur me pare ne nje lidhje te pazgjidheshme ne kete jete dhe pertej saj,kjo lidhje quhet miqesi,mik,shoke.Edward Lear ky artist,ilustrator,dezinjator,muzikant ,shkrimtar e poet britanik ne udhetimin e tij neper Shqiperi, ne vitin 1856 rastesisht do te takohej me shqiptarin ortodoks nga Suli Gjergj Kokalli i cili do te qendronte me te te per rreth 30 vjet,deri ne vdekjen e tij ne Gusht te 1883.Kokalli do te behej bashkepuntori me i ngushte i Lear,ai perveç mbarvatjes te puneve te shtepise,do ta shoqeronte kudo madje bente dhe modelin per punimet e piktorit duke u veshur me kostumet qe piktori blinte ne vendet e ndryshme qe vizitonin..Kokalli fliste greqisht,italisht dhe shqip u mundua te mesonte dhe anglisht, kuptohet me ndihmen e Lear.Ne vitin 1874 ndahet nga jeta gruaja e Gjergj Kokallit dhe nga ky moment miqesia midis tyre behet akoma me e ngushte.Piktori e ftonte shpesh per darke, ku bisedonin dhe pinin nga nje gote duke kujtuar udhetimet e tyre ne vendet e ndryshme te Europes. Edward Lear ne kete periudhe ju dhuron dhe nje shtepi djemeve te Kokallit,ku Nikolla qe eshte djali i madh eshte varrosur prane piktorit ne kete varreze.Ne kujtimet e tij Edwar Lear,pas vdekjes se mikut te tij Gjergj Kokalli ne 1883 do te shkruaj; " I shtrenjti im i gjore,Gjergj,gjithmone kishe qene nje suliot gjusem i civilizuar,me shume nje Rob Roy primitiv ose nje malesor.Uroj qe ta kem merituar nje mik te tille".Edward Lear do te vdes ne 29 Janar 1888 pese vjet me vone se miku i tij,ai do te varroset ne varrezat angleze te Sanremos ne krah te varreve te Kokallajve.Funerali i tij do te ishte i vetmuar ishin te pranishem vetem gruaja e tij,mjeku dhe sherbyesi i tij.Vite me vone gruaja e tij do te shkruante;"Nuk e kam harruar kurre,gjithçka ishte kaq e trishtushme,kaq e vetmuar.Pas nje jete si ajo e zotit Lear,ku miqeve te shumte qe kishte pasur,asnjeri prej tyre nuk ishte ne gjendje te ndodhej me te ne fund te jetes".Djali i Gjergjit,Nikolle Kokalli eshte varrosur prane Edard Lear,ne gurrin e tij te varrit ka nje shenim perkujtimor per babain e tij Gjergj Kokalli qe kishte vdekur ne Zvicer dhe ku eshte varrosur ne 1883 ku shkruhet:"Shqiptari i krishtere nga Suli,ishte per 30 vjet sherbyesi besnik dhe mik i Edward Lear". Ndersa poeti i shqyar anglez Alfred Tenison ,mik i ngushte i Lear,duke mare inspirim nga pikturat e tij ne Shqiperi dhe Epir do ti kushtoj nje poezi monumentale ne gurrin e varrit;
.png)
Nessun commento:
Posta un commento